Saçmaladım.

Biriyle tanıstım 20li yaslarda ama 60 yasında hisseden
Belli cok darbe yemis hayatta üzülmüs, yıpranmıs
Öyle bi noktaya gelmis ki her sey, aglasa gözyaslarını silecek insan kalmamıs
Cevresindeki herkese güvenini yitirmis
Karsı cinsi komple cöpe atmaya hazır
Hem cinslerine karsı biraz daha toleranslı ama bi o kadar da kızgın
Hayatta her seyden cok ailesine önem veren
Annesine babasına tapan
Kuzenlerini kardesinden ayrı tutmayan
Ölüm acısını tatmamıs ama telaffuz ederken bile yüregi sızlayan
Gecmisinde insanlara cabuk güvenen hala aynı hatayı yapan
Bircok kez kazık yemis olmasına ragmen güvenmeye devam edebilen
Ve her seferinde en cok acıya sahip olan
Aglamak istese de gözyasları yanaklarına degemeyen
Bazen kendi halinde bi psikopat
Bazen ailenin maskotu
Bazen arkadaslarını güldürmeyi becerebilen
Bazen hayatta bi bok beceremedigini düsünen
Ardından sacmalama iyi bi insansın sen diye kendini motive edebilen
Sevdi mi tam seven
Bi türlü nefret edemeyen
Bi yandan da kendini övmeyi sevmeyen
Cok konusup susmak bilmeyen…
Kendimle tanıstım ben bugün!
Konustum ve dinledim kendi kendime
Bi care bulamadım su halime
Hayat deyip gecmek lazım bazen
Kaderin tüm cilvesine ragmen…