Benim Masalım

Sen koca bir yalandın.
Hakkında az cok sey bildigim yada hala ögrenmeye calıstıgım
İlk gördügümde hic birsey hissetmedigim
Sonrasında daha da cok aklıma yerlesen
Kendimden nefret etmeme sebep olan
Serefsiz bir adamdın!
İnanmak istedim.
Hani olur ya!
Seversin.. gözün görmez.
Kötülükleri görmek istemezsin.
Pembe hayallerinin arasına yerlestirirsin prens diye
Bas kahramanlar bellidir inanırsın!
Öyle bir inanırsın ki kendi yazdıgın masala
Vazgecemezsin daha sonra.
Günler gectikce daha cok dusunursun
Kalbini öyle bir eline gecirirki o adam
Cıkaramazsın aklından bir an!
Bir gün gelir gercekler tokat gibi carpar yüzüne
Sokaga cıkıp rüzgarla kendine gelmeye calısırsın
Nafile!
Yalandı iste tüm yasadıkların
Yalandı tüm söylenenler.
Sadece senin inandıgın bir masal vardı
Sonu kötü iste öncekiler gibi...

seni düsündüm bugün

Seni ilk gördügüm an geldi bugün aklıma
Oturup düsündüm saatlerce
Neden bu hale geldik diye?
Bakıslarını düsündüm
Bos bakarken bile aslında bircok sey anlattıgını anladım
Gülerken gözlerindeki o parıltıyı gördügümde
Gülmenin en cok sana yakıstıgını anladım.
Sözlerini düsündüm
Susarken anlattıklarını, konusurken ne kadar ciddi oldugunu anladım
Durusunu düsündüm
Attıgın her adımdaki kendine güveni
Herseye ragmen ayakta durabildigini anladım.
Sakalasırken bile gülmedigini,
Yeri geldiginde acımasız hallerini,
Beni en cok yaralayan o günleri düsündüm.
Yasadıklarımızı düsündüm.
Sadece hayallerden ibaret olan,
Ulasmaya calıstıkca benden uzaklasan,
Erisemeyecekmis duygusu yasatan.
Yasayacaklarımızı düsündüm.
Bir gelecegimiz olursa diye..
Seni düsündüm.
Günes hic dogmayacakmıs gibi bugün.
Karanlıga hapsolmus bir halde seni düsündüm bütün gün.
Gülüsün hep gözümün önünde
Unutmayayım diye bir de fotografın var masamın üstünde.
Sözlerin kulagımda hep.
Unutmayayım diye bir de yazdıkların var önümde.
Seni düsündüm ben.
Yasadıklarımızı yasayacaklarımızı belki de yasanmaması gereken seyleri düsündüm.
Etrafıma bakındım.
Sonra bir fazlalık.
Olmaması gereken bir esya, yanıbasımda duruyorken öyle...
Anladım!
Bir insanın kokusu hic degismezmis
Kokunu duyunca anladım...

Yalansın sen

Bugün ilk defa üzgün gördüm seni
Caresizdin karsımda inanamadım,inanamazdım.
Cünkü ben bir keresinde inanmıstım sana.
Delicesine, ölesiye...
Yalan oldugunu bile bile hemde...
İnanmıstım ben sana!
Sonra bitti körebe acıldı gözlerim
Gittim dönemece silindi sözlerim
Sıfırladım gecmisimi tükendim belki de
Yok olmak istedim bir süreligine.
Gecti sandım, acısı diner sandım hemen
Nerden bilecektim asık olmusum ben
Gözümün önünden kaybolmayan sen
Unutabilirmiydim acaba ben?
İnanmıstım ben sana!
Gözlerimin icine baka baka söyledigin yalanlara
Yanımda melek rolü oynayıp yaptıgın seytanlıklara
Gülüsüne, durusuna, bakısına..
Sana..
İnanmıstım ben!
Simdi anladım.
Koca bir yalansın sen...